بررسی اثر حاد تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر شاخص‌های مرتبط با هایپرتروفی عضلانی

مقدمه و اهداف امروزه تحقیقات بسیاری انجام شده است که در آن­ها تغییرپذیری زیادی در پاسخ فاکتور رشد شبه ­انسولینی-1 و میوستاتین به روش­های مختلف تمرین ورزشی وجود دارد؛ از این رو، هدف از مطالعه حاضر "بررسی اثر حاد تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر شاخص­ های مرتبط با هایپرتروفی عضلانی" بود. مواد و روش ­ها 30 دختر بسکتبالیست با دامنه سنی 30-23 سال به‌طور تصادفی به سه گروه ده تایی: تمرین مقاومتی سنتی (‌با شدت 280 درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون (با شدت 30 درصد یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل (فقط محدودیت جریان خون و بدون تمرین) تقسیم شدند. تمرین با یک ست 30 تکرار شروع و با دو ست تکرار تا حد خستگی با استراحت 30 ثانیه‌ای پایان یافت. نمونه‌گیری خونی قبل از شروع و بلافاصله پس از اتمام تمرین صورت گرفت. از آزمون تی زوجی برای مقایسه تغییرات درون‌گروهی و آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه برای مقایسه تغییرات بین گروهی استفاده گردید. یافته­ ها مقایسه درون ­گروهی، عدم تغییر معنی­ دار در میزان سرمی فاکتور رشد شبه­انسولین-1 (05/0P>) و همچنین کاهش معنی­دار میوستاتین (05/0P<) در دو گروه تمرینی در مقایسه با پیش­آزمون را نشان داد. در مقایسه بین گروهی نیز تنها میزان میوستاتین کاهش معنی­داری در هر دو گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0P<). نتیجه­ گیری بر اساس نتایج تحقیق حاضر، اثر تمرین با محدودیت جریان خون با شدت پایین بر سطوح سرمی فاکتور رشد شبه­انسولین-1 و میوستاتین مشابه تمرین مقاومتی بدون محدودیت جریان خون با شدت بالا می­باشد. این­گونه به نظر می­رسد می­توان از تمرین مقاومتی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون در دختران فعال و ورزشکارانی که در دوره بازتوانی هستند، یا به هر دلیلی توانایی بلند کردن وزنه سنگین را ندارند، به جای تمرین مقاومتی با شدت بالا استفاده نمود.